ตอบจดหมาย (ตอนหนึ่ง)

จดหมายจากแฟนบล๊อกจิต ที่ไม่ประสงค์เอ่ยนามอีเมล์เข้ามาครับ

“ สวัสดีครับดอกเตอร์เต้ ขอเรียกว่าพี่เต้ละกัน ติดตามอ่านบล๊อกพี่มาตั้งแต่พี่เริ่มเขียนแล้ว อ่านสนุกได้ความรู้ดีครับ ในฐานะที่พี่เต้เชี่ยวชาญด้านจิตวิทยามากมาย ผมมีปัญหาเกี่ยวกับจิตวิทยาจะขอรบกวนถามพี่นิดนึง ถ้าว่างๆก็ช่วยตอบหน่อยนะคราบ เรื่องก็คือว่า ผมกับเมียผมแต่งงานมาได้สองปีแล้วครับ อยู่กันมีความสุขดี จนมีวันนึงมีน้องคนนึงมาฝึกงานที่บริษัท หน้าตาน้องเค้าจิ้มลิ้มน่าเอ็นดูดี ลองคุยกันดูเลยรู้ว่าน้องเค้าบ้านอยู่ไกลมากอยู่แถมสมุทรปราการ กว่าจะกลับถึงบ้านก็ดึก ซอยบ้านที่บ้านก็เปลี่ยว แม่น้องเค้าก็ไม่ค่อยอยากให้มาฝึกงานเท่าไร ผมเลยอาสาขับรถไปส่งน้องถึงบ้านทุกวัน บางวันเหนื่อยก็จะแวะกินกาแฟแถวท่าพระจันทร์นิดนึง บางวันก็จะแวะดูหนังก่อนกลับบ้าน ผมชอบน้องเค้ามากเลยครับแต่ว่าผมแต่งงานแล้วเลยคิดว่าอยากจะหาความสุขเล็กๆน้อยๆ หลังเลิกงาน ก่อนกลับบ้านไม่ได้คิดเกินเลยอะไร

แต่ว่าเมียผมน่ะสิครับ เมียผมเริ่มจะสงสัยว่าทำไมกลับบ้านช้าทุกวัน ผมไม่อยากโกหกก็เลยบอกว่าไปส่งน้องที่มาฝึกงานที่บ้านเพราะบ้านน้องเค้าอยู่ไกลเดินทางลำบาก เท่านั้นแหละเมียผมโกรธเป็นฟืนเป็นไฟเลย ทั้งๆที่ผมก็ไม่ได้นอกใจซะหน่อย ไม่เคยคิดจะทำอะไรน้องเค้าเลย พี่เต้ครับอย่างนี้เรียกว่าชู้ทางใจรึเปล่าครับ ทำไมเมียผมต้องหึงแรงขนาดนั้นด้วย มีอะไรทางจิตวิทยาที่จะช่วยได้มั้ยครับ

รบกวนด้วยนะครับ รู้สึกไม่สบายใจจริงๆ”

ก่อนอื่นผมยังไม่ได้เป็นดอกเตอร์ครับยังต้องรออีกนานเลยครับ แต่ว่าขอบคุณครับที่ติดตามอ่านมาตลอดรู้สึกปลื้มจริงๆ เขียนแล้วมีคนอ่าน อ่าผมขอตอบคำถามเลยดีกว่า อื่ม...เผอิญไม่เรียนมาทางบ้านปรึกษาปัญหาครอบครัวซะด้วยสิ ที่จริงแล้วเรื่องชู้ทางใจ ชู้ทางกาย หึงหวง ตบตีแย่งชิงผัว แย่งชิงเมียเนี่ย มีรากมาจากทฤษฎีวิวัฒนาการที่ผมร่ายมาตั้งหลายตอน ถ้าเอามาโยงกับจิตวิทยาเราเรียกว่าจิตวิทยาเชิงวิวัฒนาการ

ที่เรามาเป็นคนได้ทุกวันนี้เพราะวิวัฒนาการ และการถ่ายทอดคัมภีร์จีโนม วิวัฒนาการสร้างให้คนสามารถมีชีวิตอยู่รอดในสิ่งแวดล้อมได้ ไม่ถูกไดโนเสาร์กิน แล้วก็ที่สำคัญกว่านั้นคือสร้่างให้คนอยากผสมพันธุ์ มีครอบครัว ออกลูกออกหลานสืบสายเลือดต่อไปเรื่อยๆ เพราะฉะนั้นจิตวิทยาและสมองของคนทุกวันนี้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อที่ทำให้คนอยู่รอด และผสมพันธุ์

ตัวอย่างเรื่องการหึงหวงเนี่ยเกี่ยวกับเรื่องผสมพันธุ์ล้วนๆเลยล่ะ คุณรู้สึกว่าแค่จีบน้องที่มาฝึกงานเล่นๆ ไม่มีอะไรจริงจังเนี่ยไม่ใช่เรื่องร้ายแรง มีคนศึกษาประเด็นนี้จริงๆ ถามผู้ชายและผู้หญิงว่าชู้ทางใจหรือชู้ทางกายอันไหนร้ายแรงกว่ากัน ผลออกมาอย่างที่คิดๆ กันครับ



ผู้หญิงคิดว่าชู้ทางใจเฮิร์ทกว่า ส่วนผู้ชายคิดว่าชู้ทายกายเฮิร์ทกว่า ทำไมกันล่ะ ทำไมกันล่ะ

ถ้าว่าตามหลักจิตวิทยาวิวัฒนาการเรื่องนี้ต้้องอธิบายได้โดยหลักว่าทุกอย่างนั้นไปเพื่อความอยู่รอด และการสืบพันธุ์ เพราะฉะนั้นสาเหตุก็คือว่า ตามทฤษฎีการลงทุนเลี้ยงดู (Parental Investment Theory) ผู้หญิงเวลาท้องแล้วทำงานทำการก็ไม่ค่อยได้เท่าเดิม เลยต้องความมั่นคงจากฝ่ายชายว่าจะมาดูแลช่วยเหลือ เพราะฉะนั้นถ้าฝ่ายชายเริ่มไปมีชู้ทางใจ ผู้หญิงจะเริ่มสั่นๆ และเริ่มคิดว่าจะเสียผู้ชายคนนั้นไปให้หญิงอื่น ลูกที่อยู่ในท้องก็ไม่มีพ่อมาช่วยเลี้ยง เลยอาจจะเลี้ยงไม่รอด ลูกตายไม่ได้สืบพันธุ์ต่อ

แล้วฝ่ายชายล่ะ ทำไมเฮิร์ทกว่าถ้าแฟนไปนอนกับชายอื่น เหตุผลเพราะว่าฝ่ายชายไม่ต้องตั้งท้อง สามารถเดินออกไปสืบพันธุ์กับใครก็ได้ ดูเหมือนจะเป็นเรื่องดี แต่ปัญหาอยู่ที่ว่าบางทีลูกออกมาเป็นลูกตัวเอง หรือลูกคนข้างบ้านก็ไม่รู้ (สมัยช่วงวิวัฒนาการไม่มีการตรวจดีเอ็นเอ) แต่ว่าเมียรู้ชัวร์ว่าเป็นลูกของตัวเองเพราะว่าเป็นคนตั้งท้อง ตามภาษาวิชาการเรียกว่าความไม่แน่นอนของการเป็นพ่อ (Paternal uncertainty) ผู้ชายเลยรู้สึกสั่นๆ หวั่นๆ ถ้าเมียไปเป็นชู้กับคนอื่น เพราะทำไมรู้สึกไม่แน่นอนว่าลูกที่เลี้ยงๆ มาเนี่ยมีจีนของตัวเองอยู่รึเปล่า

เพราะฉะนั้นเราเลยรู้ว่าเมียสามารถบ้องผัวได้เวลาผัวแอบไปเหล่สาวกระโปรงสั้น หรือจีบแม่ค้าหน้าปากซอย ส่วนฝ่ายผัวแทบจะฆ่าเมียทิ้งถ้ารู้ว่าไปปีนรั้วผสมพันธุ์กับคนข้างบ้านมา เย่ละครน้ำเน่าที่เราดูกันมาหลายสิบปี ที่จริงมีรากฐานมาจากจิตวิทยาเชิงวิวัฒนาการนั่นเอง

เฮ่อ จิตวิทยาช่วยอะไรได้ครับคราวนี้ ผมคงได้แต่บอกว่าพูดยังไงก็ได้ว่าไม่มีนอกใจคนอื่นแน่นอนมั่นใจได้ไม่ต้องเป็นห่วง แต่ห้ามพูดว่า

“เมียจ๋า ถามพี่เต้มาแล้ว รู้นะว่าน้องคิดว่าการผสมพันธุ์เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีิวิตน้อง น้องคงกลัวว่าจีนของตัวเองที่ส่งต่อให้ลูก จะไม่มีโอกาสสืบต่อๆไป เพราะพี่จะไม่ช่วยเลี้ยงลูก”

อันนั้นผิดประเด็น แล้วอาจจะโดนเมียฉาดเข้าได้ แล้วก็อาจจะโดนถึงผมด้วย เหะ เหะ อย่าลืมว่าคนเราไม่ได้คิดเรื่องการอยู่รอด และการผสมพันธุ์ตลอดเวลา แต่ว่าสมองและจิตใจของเราถูกสร้างขึ้นมาเพื่อทำให้เราอยู่รอด และอยากจะผสมพันธุ์ ถึงแม้เราจะไม่ได้คิดเรื่องนั้นเลยก็ตาม

ขอจบจดหมายฉบับนี้แค่นี้ละกันนะครับ หวังว่าคุณจะคืนดีกับเมียได้โดยสวัสดิภาพ สัปดาห์หน้าขอตอบอีกฉบับละกันครับ